जागी जाल्या गोंयची सासाय
येतलो भार, येतलो भार
धोल ताशे बडय बडय
मार शेंसार, मार शेंसार
आसूं कोणय तरंग घेवन
सकाळ पसून दिग्ग उबो
न्हावन धुंवन सवळें न्हेसून
गंधाचो लावन तिबो
कळना कशें उपरासून
खंयचे वाटेन येत ल्हार
धोल ताशे बडय बडय
मार शेंसार, मार शेंसार
नांवान व्हडलो म्हाल देसाय
गांवान केला जरी मुखार
सासाय आंगांत आयले बगर
तरंग तोलीत कोण खांदार?
कोणाचेर येवचो भार,
हुस्को नाका, धर रे थार
धोल ताशे बडय बडय
मार शेंसार, मार शेंसार
नेम ना रे केन्ना कोण
कुदत कसो जावन बळी
घाडी, भगत, गुरव, गोंसाय,
देवळी, ठवय, मेस्त, मुळी
गोंयची सासाय भेटत जाका
ताचेर भार, ताचेर भार
धोल ताशे बडय, बडय
मार शेंसार, मार शेंसार
मनान पसून जे न्हाल्यात
उपासांनी बांदून पोट
वर्सासंकिंनी मोनेच मोने
आपल्या हातान शिवून ओंठ
तांचे वेग, तांचे जाळ
येतली आतां तांकां धार
धोल ताशे बडय, बडय
मार शेंसार, मार शेंसार
तांतलो एक मस्तो, हटी
झोंबून तरंग घेतलो धांव
माळून जावन फाटयां ताच्या
ओडत वतलो सगलो गांव
आसत गावडो, आसत सुदीर
आसत कुणबी,आसत म्हार
भार येतर तोच देव
मार शेंसार, मार शेंसार
खुबलो तसो बेतकाठेक
तो कसोच रावचो ना
पुरतो झाडो घेतले बगर
बिबूत कोणाक लावचो ना
पातकाचें भरूंक माप
उस्तितलो सगली वार
उकत्यो जातल्यो फटाफटी
मार शेंसार, मार शेंसार
सत आतां आठूय दिको
जोगूल जावन पेट्टलें
आनी लटीक सगल्या आंगार
खोरेज जावन फुट्टलें
घरचीं पिशीं, भायलीं भुतां
खिणांत जातलीं थंडगार
भार तीर्थ शिंवरतलो
मार शेंसार, मार शेंसार
कोण जाणा केन्ना कशी
जाल्ली कोलू, तुजीच कूड
अकस्मात घेवन पेट
उजवाडाची जायत चूड
जागी जाल्या गोंयची सासाय
तुजेर लेगीत येत भार
जावं कितेंय, जावं कशेंय
मार शेंसार, मार शेंसार
No comments:
Post a Comment