एक दीस तरी दिव्य दृश्टी ती
येवची
ह्या पामरां
दिसूंक
फायची भाग्यसुरींचीं
सुर्यकांत
चित्रां
निनूंक
कालची सस्त्र कळांचीं
कांट्यां
वरी किसरां
एक
दीस तरी गुणाक येवची
धन्वंतरी
मात्रा
देखची
उकत्या नदरां मातशी
अपरूप
उद्भुतां
धाकट्यां
दुखशें कुरुक्षेत्र जंय
भायर
बितर पेखता
सक्तीवंत
जंय सहस्त्र भुजां
पथाक
लायती रथा
धनुश्य
ताणून थिकार फायच्या
मोखलो
तीर लागता
गंधफुलांनी
धांपून मोनीं
जैताचीं
गितां
ज्या
मिर्गांनी भोंवन हरवें
उतर
तिका फुट्टा
तुकयत
मानो घेवचीं दानां भोगूं ती दैना
शिजोवंक
जळचें न्हय रगतांनी रायाचीं अन्नां
जिखूंक
सिमो फुडल्या निखळायात वेगीं सुखासनां
चडत
जिया तेमक्योच तुमचीं दरणीं नीं पेणां.
पुजन
अर्चन खर कश्टांचें, मृदू सेवे भजनां
जातलीं
तेन्ना रमां-विराणां चैत्रांतलीं आंगणां
गितार्थाची
उर्ध्वगतीची
शुभद
ही संहिता
काचाबूल
अर्जुनांक परतून
जिती
जिवीत संथा
ह्या
भाग्यांनी जावचीं चैत्री
पुनवो
अंतस्तां
स्त्र
अपेसां थांबूं कुसावचीं
एक
दीस चित्तां
No comments:
Post a Comment