आडाय आडाय
त्या म्होंवामुसाक
तो पळय बागेंत
वचूंक भायर सरला
साब सुबो पाख्याचो
जीव वतलो!
मूस बागेंत वचून
पाकळ्यो चुमतलो
पोळें करतलो
खंय तरी!
मनीय म्होंव व्हरतलो
उरिल्ल्या मेणाची
वात करतलो
ती पेटयतकीर
घात करतलो
पाख्याचो
खंयच्या तरी!
आबोलेच्या ओठांत तुज्या अमृताची जाप रसमाच्या काळ्या केसांत मनांतलें गे पाप ? शेरवडाचें पान तशें गोरेंच तुजें आंग दोळ्यांतल्या गे मळबाचो...
No comments:
Post a Comment