उतरांनी बांदूंक येना
मन वार्यार घालूंक येना
आसून नासून सारकेंच
हे काळजांतले भाव
खिणाखिणांत गुंथलीं जरी
हावेसाचीं फुलां
जीण जपता तुटिल्ल्या
सपनांची माव
आलतड तर सोडल्या
पडतडय दिसना
आत्म्याची लज राखूंक
कृष्णा तूं धांव
आबोलेच्या ओठांत तुज्या अमृताची जाप रसमाच्या काळ्या केसांत मनांतलें गे पाप ? शेरवडाचें पान तशें गोरेंच तुजें आंग दोळ्यांतल्या गे मळबाचो...
No comments:
Post a Comment