आजयेचें मर्णः तीन कविता – काशिनाथ शांबा लोलयेंकार

1.

हांतरुणार पडून

आजी मेजत आसा

आपले निमाणे दीस

 

आतां कितें?

कांय ना.

आतां फकत

एकामेकां कडेन पळयत रावपाचे

दोळे भरून

 

2. ल्हानपणांत जी म्हाका विचारीः

हांव मेल्यार तूं रडटलो रे?

आयज आजी खरीच मेल्या

सगले रडटात

आनी हांव म्हाका रडूंक येवपाची वाट पळयतां

जसो कितें हांव म्हज्या मर्णाची वाट पळयतां

 

3.

तूं मेली अशें कोण म्हणटा?

तूं तर म्हज्या काळजांत

अजुनूय जिती आसा!

आतां हांव मेलें उपरांत मात

कांय सांगूं नजो