आंगणांत पुनवेचें चान्नें लख्ख पडलें
चंद्रिमाचो म्हज्या हांसो वाडलोच ना.
हें कितल्या तेंपान पेटले दिवले मालें
पोंदचो काळोख पयस जालोच ना.
काळखांत रावून उजवाडार नदर मारली
मुखा वयली वाट सामकीच धुसर जाल्ली.
हावेस आसलो उजवाडाचीं फुलां वेंचपाचो
तीं वेंचतना फुलां न्हय, केणां जाल्लीं.
गत आतां जाल्या म्हजी बेबद्याची
झिडपत लेगीत उबो रावपाकूच जाय.
मुखा वयले वाटेची लांबाय-रुंदाय
आतां संवकळीची करपाकूच जाय.
No comments:
Post a Comment