वारोय आयज असो
अंदल्ली तान;
पिंपळाचेंय पारार
विरजतलें भान.
घुसमटलो स्वास
आटिल्ल्यो दिशा;
आळसावली रात
निरशेल्ली उशा.
चिरंतन सत
सासणाचीच भूल;
बागवला अधांतरीच
मोडिल्लो पूल.
आबोलेच्या ओठांत तुज्या अमृताची जाप रसमाच्या काळ्या केसांत मनांतलें गे पाप ? शेरवडाचें पान तशें गोरेंच तुजें आंग दोळ्यांतल्या गे मळबाचो...
No comments:
Post a Comment