नितळ निळ्या
मळबार पळय
काळवाणेचीं
कुपां
भरल्यार कशें
दिसत मळब
तशीं तुजीं
दुकां
सुकल्यांत
गालार केंस कपलार
उबचीं काळीं
खतां
हाडून उडास
घडी विकाळ
जेन्ना आमचीं
सुखां
तुटून उबलीं
वार्यार जशीं
निराधारी
सुतां
तुज्यो
म्हज्यो वाटो गेल्यो
धरून विरोध
दिशा
जशीत गेली
जगयिल्ली
जिणेंतली सर्व
आशा
नवो दीस उदेला!
सुर्याक
पळोवंक सकानासता
काळोख धांवून
गेला.
नवी आशा हाडून
परत
नवो दीस उदेला!
निराशेचीं काळखीं
मोडां
दाखयत रुपयाळी
देग!
निराशे थावन
आशा किरलोन
नवो दीस उदेला!
विरहाचे धगीन
लासून
तळमळटल्या
प्रेम्यांक
रातभर
चान्न्या थंडाय ओतून
नवो दीस उदेला!
बुडटकच सुर्यो
बावलें साळक
विरहाच्या
काळखांत
पूण उदेंतींत
पळय परत
नवो दीस उदेला!
दिव्यांत तेल
ना तोंडार शेळ ना
आयला वैरी
काळोख!
अवेळीं परत
उजवड आयला!
नवो दीस उदेला!
कालचीं दुकां
गालार सुकल्यांत
वेळा-काळांत
लिपल्यांत.
भरवंशाचीं
किरणां हाडून
नवो दीस उदेला!
No comments:
Post a Comment