विचारांचे पिसोळें
मनाच्या
पोरसांत भिरभिरता
हांगा-थंय
नाचत, उडत
उगडासांच्या
फुलार थिरता।
हुस्कारतां, फुस्कारतां
भेसडावन ताका धांवडायतां,
मावले जाळ्यांत मूस कसो
म्हजे म्हाकाच घुसपायता।
शिंपणारी, फुलणारी
आयज ना ह्या जगांत
मोगाचो हात गुंतणारी
याद फकत तिची मनांत।
मोगाचे वालीर फुलिल्लीं फुलां
तिजे बगर बावून गेल्लीं,
दुख्खाचो वयर धग लागून
सुकून गेल्लीं, करपल्लीं।
पिसोळ्याक ना हाची चिंता
जाल्ल्याचें दुख्ख,जातल्याचें भंय
काळजाती राणी सोडून म्हाका
गेल्ल्याची ताका खबर खंय?
उगडासांच्या गोड फुलार
म्होंव चाखत बसता तें,
मंद वास, मोव पाकळ्यो
तांचेर धोलत, चाळयता तें।
तिडकीन धरूंक फुडें सरता
कोडू यादीचो कांटो तोपता,
नाजूक काळजाक जावन घाय
दुकांचें रगत व्हांव रावता।
पूण अजाप खरें जाता म्हाका
फूल-फूल फुलता जेन्ना,
आनी पिसोळ्या वांगडा हांवूय पिसो
म्होंव चाखूंक लागतां तेन्ना।
No comments:
Post a Comment