आनी ह्यो ताळयो...
कित्याक काय,
दिल्ले दुडू भरले देखून?
हांवें दुळी
घेतली,
हांवे सुरयो
तोपून घेतल्यो;
म्हज्या
रसरशीत रगताक आशेल्ले हे
भोव बरे
दिसतात सुंसंस्कृत!
घडये
नाशिल्लें कांयच हातूंत भंयदिणें
जाल्यार
मेजतले आशिल्ले ते दुडू?
भर
मध्यानीच्या कडार म्हज्या रक्ताचो हुंवार
आनी म्हज्यो
लुसलुशीत मांड्यो पळोवंक
हांवेंच ताका
आपयिल्ले काय?
म्हाका खर्यांनीच
आंवडेता हो गजर?
की नितळ
काळखांत रिगिल्ली नदर?
म्हजे घाय,
हुमकळिल्ले पांय
उबोवन
दवरिल्ली म्हजी कचकचीत कूड
म्हजें साळीक
नी पालवांत न्हिदिल्लें मर्ण
आतां सगळेंच
सुटावें जालें
चोंयदिकांनी
पातळूंक लागल्यात
हीं सवणीं
रंगदिवणीं...
आतां नात ते
इंगळे रिंगमास्टराले
आनी ना तो
मातये-तळ
आतां ना ती
देग अंदल्ली केन्ना सावन
आनी नात त्यो
वेंगो चरचरीत नदरेन मारिल्ल्यो
लुसलुशीत
आंगां –प्रत्यंगांक
साबार संवसार
हुपून येतकच
आतां ह्यो
ताळ्यो
कित्याक काय?
कित्याक काय?
No comments:
Post a Comment