दर एका
भूंय पुताच्या काळजांत
शेंकड्यां वर्सांची
शेंकड्या युगांची
धुंव धुंव धुंवपी
ही चूड
आयज अकस्मात पेटली.
कितलीं वर्सां जालीं
ही चूड धुंवली
हे चुडींत कोणेंच तेल ओतयलेंना
ही चूड, कोणेंच पेटयलिना
वाट पळोवन पळोवन
काळजांत इंगळे रसरसले
आनी चूड आपशींच पेटली!
ही चूड, रगत
आटोवपी
ही चूड, लोखंड
कडोवपी
ही चूड सगळ्या
नाडांचें भस्म करपी!
ही चूड
फायच्या उजळ फुडाराची
बियां रुजोवपी!
ही चूड, म्हजे
मायभाशेची
आयज हात जरी
हुलपले
चूड आमी सोडचे
नात
ह्या नाडांचें
भस्म केले बगर
चूड आमी
पालोवचे नात
चूड! चूड पेटत
रावतली...
हे
चुडींतल्यान शिंपडपी
दर एक किटाळ,
फाल्यां
भुंयेर
भांगराचीं फुलां फुलयतलीं
चूड पेटत
रावतली...
तोच म्हजो कोण
तरी लागतालो
तो म्हजो
कोण तरी
लागतालो
भुरगेपणांतच
चो वाट चुकलो
आनी खंयचे खंय
पावलो
सोर्याच्या
घोंटा खातीर
वसवसलो आनी
दारादारांत
भाक मांगूक
लागलो
आमचे सारके
उजू वाटेन चलपाचें
नाटक
करप्यांनी ताका
फकत खेप खेप
खेपलो
पूण वाट
दाखयलीच ना.
म्हाका
जाल्यार ताचो केन्ना उगडासूय जालोना
लग्न आसूं,
बारसो आसूं,
वाडदीस आसूं
हांवे ताका
कित्याकच केन्ना आपयलोना
म्हाका ताची
लज दिसताली
पू, म्हजें
पेपरांत
नांव लेगीत
आयलें जाल्यार
तो खंय पेपर
माथ्यार घेवन नाचतालो
हें म्हाका तो
मेलो
तेन्ना
कळ्ळें...
खर्यांनीच,
तोच म्हजो
कोण तरी
लागतालो.
No comments:
Post a Comment