गांवचे म्हजे शांत सांजे
तुळशी पेडयेर पेट्टा वात
युगां युगां जगय
सृश्टी आंगार
चैतन्याचे येता कळे
सदांकाळ फुलय
मळबांतल्या
नखेत्रांचो आपालिपा
नित्यनेमान खेळय
आबोलेच्या ओठांत तुज्या अमृताची जाप रसमाच्या काळ्या केसांत मनांतलें गे पाप ? शेरवडाचें पान तशें गोरेंच तुजें आंग दोळ्यांतल्या गे मळबाचो...
No comments:
Post a Comment