हात मातयेचें, मातयेंत
मूर्त घडटा घडना
पांय रेंवाट जिणेंत
थांबिना, चालिना...
मन जाडावाचें केलें
...घण घेतले, अंतरां...
आनी पुण्य पसवलें
...पांडुरंग म्हज्या दारा!
आबोलेच्या ओठांत तुज्या अमृताची जाप रसमाच्या काळ्या केसांत मनांतलें गे पाप ? शेरवडाचें पान तशें गोरेंच तुजें आंग दोळ्यांतल्या गे मळबाचो...
No comments:
Post a Comment