एक रात पिशी
चंद्रिमाक देखीत रावली
लिपून कुपा कुशीक
मुरगट्टना आपल्याच भितर
भान तिचें सुटलें
नकेत्रांची तुटून फांती
आंगार चान्ने शिपलें
फांतोडेचेर चंद्रिमाची
व्हट उजवाडाविणे रिती
आनी रात मात विरगळून
गेली दिसा भेटी.
आबोलेच्या ओठांत तुज्या अमृताची जाप रसमाच्या काळ्या केसांत मनांतलें गे पाप ? शेरवडाचें पान तशें गोरेंच तुजें आंग दोळ्यांतल्या गे मळबाचो...
No comments:
Post a Comment