1
आंबोलेच्या दोंगरा माथ्यार
पावतां पावतांच
अचळय कुपांनीच उखलून आमकां
आमचे उमे घेतले
आनी
अनंत अवकाशांत जशें कितें
लुवलुवीत, गुबगुबीत
कापशी फुलार
फुलपांख्याचेर धोलयत झेलयत
अळंग वयले वयर
भिरभिरायत भोंवडावन हाडले!
2
आंबोलेच्या घांटांत
मळब आनी धरतरी
हांची विलक्षण
आपालिपा चलता
हांगा धरतरी
मळबाच्या गोपांत
मळब धरतरेच्या
कुसव्यांत
धवेफुल्ल
दुदाळ धुंवटेचें
तरळ-विरळ
कामरूण आंगार
ओडून घेत
मोग मोगाच्याय
मोगांत विरगळत
सगळ्या
संवसाराकच विसरून वता!
3
हांगा सगळोच
शिंवर सांवार...
पावसाळ उदकाचेर
सामकोच भार
लोटांचेर लोट,
घोग्यांचेर घोगे
आनी घसघशांक
ना थार...
हय न्हय
धुंवटेच्या पालवा आड
रुप्या रोस
कशें...
दोंगरा
मस्तकां वयल्यान हें सगलें
खंकाळत सकला
शेंवटता
तेन्ना
मल्हार मुदंगी
पावशी सारेगामा
आळयता आळयता
तुफानी रूद्र
तांडवाचेंय
घनगर्जन थंय गर्जत
आसता
लक्ष
सुरां-तालांची बेधुंद लय
सैरसैल पावली
मारीत आसता!
4
आंबोलेच्या
सैमा सांगातांत
पावसय आपणालें
घरंदाज पावसप
नुलयत विसरून
वता.
तोय पिसोच,
आंबोलेच्या
मोगांत
भिरीभिरी
विरगळत मुरगळत
थंयचे थंयच
भोंवर मारीत
रावता...
आनी
थंयच्यो
घळ्यो, घोळ, देगणां
झाडां-पेडां,रूख
–रुखावळ
आपणालें
ताठ-तिट्ट दिग्गपण
सोडून
निखळ सदळसार
जायत आसता
सकाळ-दनपार-सांजपार...
ह्या तिनूय
पारांचो थंय
एक गुंजमादक
स्र राग जाता
एक अपूर-नुपूर
अनादिनादच कसो
धवे
धुंवटेंतल्यान
मोरपांखी
लक्तुबायेन
खातकुतल्यो
करीत रावता...
आंबोलेचे सैम म्होंवाळायेंत
सैम तुज्या
गात्रांत
तूं सैमाच्या
स्वर मंत्रांत
मेळून भरसून
वता...
आनी,
वयलेवयर अळंग
रुपान
थंयचे थंयच
तूं तुज्यांतूच धुंदपणान
खिरतूच उरता
मुरतूच उरता,
विरतूच उरता...
5
आंबोलेचो घांट
न्हय एक
मार्ग, एक वाट
हांगा दर एक
चांट
सैम
सुंदरायेची एक आलापना
धरता तुजी फाट!
आंबोलेच्या
घांटांत
पाचवेंचार
रंगमालें
कापशीं
धुंवटेंत
रंग बदलीत
आसता
मदीं मदीं
केन्नाय
सुर्यराया
दोळे दिपकायत
ताचेर
इंद्रधोणवी रेंग
शिंपडायत
आसता,
शिंवरायत आसता!
6
धुंवटेचो आडसर
खिणभर पयसावता
तेन्ना
त्या अथंगाचो
वेध घेवपाक
ही नदर पावून
पावना...
तळामुळसा
मेरेन पातळिल्लें कोंकण
आपणालें
शिरवाण सुगंधी
हरवेंताल्ल
गीत
अखंड गायतच
आसाशें दिसता...
कोंकणभुंये
घांटा मेरेन ताचे सूर
No comments:
Post a Comment