1
सुर्यान
सकाळीं सकाळीं
उजवाडाची घुरी
घालिना फुडें
मळब
दिपकायिल्ल्या
दोळ्यांनी
झाडाक
सोदीत रावता
आनी तें
आपली पाचवी
बिटबिटी नदर
वरशी करून
मळबाक
ओखेता...
2
दिसाचें
मळबांत मळब
आनी
झाड मातयेंत
पाळांमुळां
रोमून
आपल्या
जाग्यार उबें
घट्ट.
3
धांय दिकांनी
उटंगार काळोख.
पूण मळब
मोटें नाड...निखट्यो
नखेत्रांच्यो
दिवट्यो गट्ट पेटोवन
खंय उडून
गेलां
कोमाक खबर
4
रातीचें
झाड
लेगीत
थार्यार ना
जाग्यार ना
आपले विशाळ
सावळेची
पसय पसरावन
तेंय
भोंवती
भागरथशें
संचाराक
गेलां..
5
पयस पल्ल्या
दिठयेच्या
गांवांत
चान्न्याचो
चंवर फुटिल्लें
एक नितळ अशें
तळें
आनी
ताच्या
धव्याफुल्ल कांठा वयल्यान
लज भीड
सोडिल्ले वरी
झाड
नाका तितलो
ओणोव घालून
पाण्यांत
आळून
आयिल्ल्या मळबाचो
उमो घेता.
6
भास –आभासांच्या
झुल्यार बसोवन
म्हाका
झोंपय दिवपी
ही वेळ
दैदिप्य अशा
दिश्टाव्यान
भारावल्या
म्हणून झाड –मळबाचें
नातें
म्हज्या
शिरंतरांतल्या रक्तांत
रुजून
आयलां...
7
आतां
म्हज्या
दोळ्यांत
मळब
आनी तना
मनांत
रुजिल्लें
एक झाड
8
दोळ्यांनी
दिको सांसपितना
सदांकाळ
उजवाडाची धार
हांव आंगामाथ्यार
घेतां.
आतां
अद्रुश्टाकय
एक
तेजिश्ट अशी
देग फुटल्या
आनी झाडाच्या
खांदये खांदयेर
हालत-धोलत
अपरुपांची
सवणीं गायतात
सासणाचे
सासायेचें गीत.
9
मळब
लिक्क निळें
मनांतल्या
मनांत भुरकुटून
दोळ्यांत
हारशेलां आनी
सपनांनीं
घुंगरां बांदून
झाड
भायर-भितर पालेता...
वसंत रुतू
आतां पयस ना!
10
मुदलांत
नांवगांव
नाशिल्लीं
पिशेपणां
पांगरून
आज हांव
खंयच्या वेगळ्या
विश्वांत
वावरूंक पळयतां,
जंय रातदीस
ह्या
संवसाराच्या
नेमा पेल्यान सुर्या
दोळ्यांतल्या
मळबाक सादयत रावता
आनी आठय
आंगानी
फुलून
आयिल्ल्या झाडाची,
पाचवोचार
उजवाड वियेल्ली सावळी
म्हज्या
रंध्रारंध्रांत
कार्तिकांतली
फांतोड कशी फांकल्या...
No comments:
Post a Comment