तूं नासून - मनोहरराय सरदेसाय

तूं नासून कोळ्यांनी

कोनशांनी विणल्यांत जाळीं

तूं नासून आयदनांनी

खुमणीं केल्यांत किट्ट काळीं

 

थंड किरांव जावन रांदन

हुनसाणीची देखता वाट

वणटीचेर नाक तेंकून

आदोळी ही करता फाट.

 

आपली मान उमथी घालून

कोळसो पिसो हुडकेता

कोंड्याळ्यांनी बावडो राजू

आपले भितर पिरंगता.

 

मोनी कशी सान्न उबी

बुडकुल्याचो सुकला गळो

फुलचे आदींच व्हांवन  गेला

माटवा वयलो मोगरे कळो

 

तूं नासून दिवलेंतली

अर्दकुटीच जळटा वात

तुजे बगर व्हडली जाता

एकसुरीच काळखी रात...