आत्मोपनिषद - अभिजीत

ईशावास्योपनीषदा

मिर्गार फागूर कोंवळ

तोच फांकारून उज्वळ

आत्मोपनिषदासुरी

ॐ पूर्ण तें नी हेंय पूर्ण

पुर्णांतसून उकतता पूर्ण

काडून पूर्ण पुर्णांतसून

उरता तेंय पूर्ण

 

आपसुकी उकतलें पूर्ण

उकतल्यो कोटी कळो

निर्मलें कोटी कळो

निर्मलें कोटी दळां

अचर्यां विश्व हें

किड्डुकूय पूर्ण, पूर्ण पुरुषोत्तमूय

अणूय पूर्ण आनी पूर्ण ब्रह्मांडूय

नवनवलांनी नटलें

अस्तित्व आख्खें

जगांत जें ह्या वसलां

उद्भवलां त्या मूळ तत्वांतसून

जें वर्तलें

चैतन्य निव्वळ

आनंद निर्मळ

कोटी सुर्यां पर्जळ

नित्य पूर्ण

नित्य भोगप तें गाभ्यांत भितर

उकतप तें कृतींत भायर

आकारप सकळां जणांत

वर्तलें गा जिवन हें

 

तूं, हांव नी सगट मात्र

ताचेंच विंगड भोवरूप

देखून ही सृश्ट नी

संवसार नी मनीस मात्र

वर्तता गा समस्त

समस्तांचें

जाणीन हें महद् सत्य

तूं भोग जें वांट्याचें तुज्या

ते भायर कित्याचेर

आसचीच न्हय

आशा तुजी.

 

संवसारांत ह्या कश्ट करीत रावचें

सत्याक धरून जें वांट्याचें तुज्या

आस्त धरची मोख राखची

जावंक रासबळ दिर्घायुशी

तुका देहवंता हो एक मार्ग

ना दुसरो कल्याणकारी

सोडून हो.

 

दुकां, दुख्खां, दळडिरां

आमचीं नी  तुमचीं सकळां जणांचीं

तीं वर्तलीं आत्म्याचे उले

जावंक निव्वळ नी उज्वळ

सैम मूळचें जशें

धांवचें तुवें त्या उल्यां

तांकीन नी ताकतिकेन

अडसर निवारूंक ते

तुका देहवंताक हो एक मार्ग

ना दुसरो उध्दारा

सोडून हो.

 

मनशाक दसना कर्म

वावरान खंयच्याय

न्हय कोण उंचेलो

न्हय कोण सकयलो

मनीस सगलो सगळ्यांत सारको

 

तें पूर्ण तेजाळ अस्तित्व मूळचें

तुमचें नी आमचें सकळा जणांचें

परम थीर तरी गा तें

धांवतल्याच्याय फुडें

चैतन्यान ताचेच

सृश्टींत खेळटा

प्राण नित्य..

 

तें हालता नी हालनाय

तें लागीं तशें पयसूय

सगळ्यांच्या भितर तशें

सगळ्यांच्याच भायर

 

सहस्त्र तेजांचो परजळ

चैतन्याचें आगळ

अस्तित्व तें मूळ

वर्तलें आत्मो अजरंवर

आमचो नी तुमचो सकळां जणांचो

 

जो आत्म्यांत ह्या देखता

सृश्ट सगट बी

वस्तीन वस्त

जो देखता

वस्ती वस्तींत नी

सृश्टींत आख्खे

लख्ख निर्मळ

अजरंवर

तोच आत्मो

ना केन्ना निरशेणी

कित्याचीच ताका

कुसकुटान कुसकूट

नी जिवान जीव

 

संवसार आख्खो आत्मरूप

अशी नित्य नदरेक एकात्मताय

त्या बुद्दीमंता ना खंत, भ्रांक.

 

ध्यानीं मनी जाचे

एकात्मताय

तो सद्दां तेजवंत

गिन्यानी

दयावंत शांत

दुखवन, उखलना ताचें

क्षमाशीळ चित्त

तो शुध्द नी मुक्त

सत्यव्रती निर्भय

सुर्या वरी उकतो

सदां जैतिवंत

जाणलिना जांणी एकात्मताय

संवसारा कोंयड्यांनी

घुसपले ते कुड्ड्यां वरी

जे एकोडे निखटे

तन्मय चिंतनांत

सांडले तेय कोंयड्यांनी

कुड्ड्यां वरी.

 

 जे जाणून सत एकात्मताय

थिरायेन हुपती बरें नी वायट

जगाच्याय न्यायान जियेवन जोडटी

अमृताचें सासण

 

तुजो तुका जांव

म्हादिश्टावो

भायर भितर नी चोंयवशीं

तुजेंच जांव दी तुकाच दर्शन,

उद्गार येवंदी मुखांतसून

हांवूच तो परजळ्ळां परजळ

प्रशांत परमानंद

चैतन्याची म्हाशक्त

नित्य पूर्ण.

हांवूच वर्ततां

चराचर सृश्ट ही

आनी तुकाच तूं प्रार्थी

जिवन हें जावचें

मनशां मनशां

सगल्याच मात्रां

परजळीत नी

सद्दानंदी

उर्ध्वगती नी

कल्याणकारी

ॐ शांति: शांति: शांति: